De gemeenteraad van november was weer een beschamende vertoning en een aanfluiting op de democratie. Bezorgde burgers, personeelsleden en welzijnsorganisaties werden onder het mom van veiligheid geweerd uit de zaal. Verontwaardiging alom over het spierballenvertoon van enkele spreekbuizen van de meerderheid. Geen antwoorden op vragen en voorstellen van de terecht ongeruste oppositie die onwetend gehouden werd over de werkelijke toestand van de stad. Ongeloofwaardige uitlatingen over "met pijn in het hart passen we deze maatregelen toe" en uitspraken als "we mogen als schepenen niet inleveren op onze wedde" (dus leveren ze grootmoedig en spontaan 64 euro per maand in, hoe wereldvreemd kan men zijn?). Arm Tienen? dit soort dingen doet mensen een degout krijgen van het systeem. En geef ze maar eens ongelijk. Mensen vragen zich af: wat steken die allemaal uit met mijn belastinggeld? Die vraag is legitiem. De oppositie vertegenwoordigt een groot deel van de bevolking. Hen en hun voorstellen/vragen niet au serieus nemen getuigt van minachting. Openheid en dialoog, inspraak en respect zijn de essentie van een democratisch proces, maar worden in Tienen afgedaan als politieke naïviteit.Het inspraakmoment Horizon 2019 vlak voor de gemeenteraad en de gemeenteraadzitting zelf verworden tot schijnvertoningen van democratie. Weer een gemiste kans om over grenzen van meerderheid en oppositie heen samen te werken in het belang van Tienen? want democratie is geen vervelende bijkomstigheid!

Dit is nochtans absoluut niet het moment voor politieke spelletjes, de situatie is ernstig. Het meerjarenplan 2014-2019 van stad en OCMW bieden geen antwoord op prangende uitdagingen rond de toenemende vergrijzing en de kansarmoedeproblematiek. Het negeren van de onthutsende en schrijnende cijfers in de omgevingsanalyse getuigt van struisvogelpolitiek. Feit is dat er nagenoeg geen financiële ruimte is en dat er noodgedwongen keuzes moeten gemaakt worden.

Groen heeft moeite met de prioriteiten in de doelstellingennota van de meerderheid. Gezien de cijfers is extra investeren in een sociaal beleid nu de grootste prioriteit. Maar integendeel, de naakte inkrimping van de OCMW-dienstverlening veroorzaakt een sociaal bloedbad, alle premies en de toelagen aan sociale organisaties worden stopgezet, het antwoord op de vergrijzing zijn het feest voor de huwelijksjubilarissen en een uitbreiding van het woonzorgcentrum, er worden geen sociale correcties voorzien voor de afvalbelasting,? Is dit alles te wijten aan een gebrek aan visie of ambitie? Of simpelweg van harde asociale keuzes om de financiële put te dempen? Tienen en zijn inwoners betalen een verschrikkelijke prijs voor een ontstellend gebrek aan politiek management en langetermijnvisie. Zoals een oppositielid zei op de gemeenteraad: als Tienen een privé-bedrijf was dan kregen jullie al lang jullie C4. Arm Tienen?

Als de politiek iets van Mandela kan leren, dan is het misschien bescheidenheid. Als er iets is dat Mandela ons allemaal heeft voorgehouden, ook hun die machtig zijn, dan is het dit: denk aan je volk, wees er voor de mensen en wees niet alleen maar met jezelf bezig.

Filip Bolleire